Nowy rok przynosi kolejne rewolucje w przepisach podatkowych. Chociaż większość przedsiębiorców dostrzega przede wszystkim objęcie ich obowiązkiem JPK, to warto przyjrzeć się bliżej również innym, równie istotnym zmianom.
Limit amortyzacji jednorazowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (WNiP).
Obecnie, jeżeli wartość nabycia środka trwałego lub WNiP nie przekracza 3 500 zł (netto w przypadku podatników VAT a brutto w przypadku pozostałych podmiotów), podatnik może ująć w kosztach uzyskania przychodów kwotę nabycia środka trwałego/WNiP jednorazowo. Gdy wartość środka trwałego/WNiP przekracza 3 500 zł musi on dokonywać amortyzacji w jeden z przewidzianych prawem sposobów, co w każdym wypadku rozkłada ujęcie poniesionego kosztu w dłuższym okresie czasu (najczęściej kilkuletnim).
Od 1 stycznia 2018 roku limit ten zostanie podniesiony do 10 000 zł. Oznacza to, że począwszy od nowego roku podatnicy będą mogli kwalifikować od razu do kosztów uzyskania przychodów więcej wydatków. Podnosi się, że może mieć to pozytywny wpływ na rozwój inwestycji, szczególnie w małych i średnich przedsiębiorstwach. W uzasadnieniu ustawy zmieniającej ustawę PIT oraz CIT (zmiana kwoty limitu odnosi się do podmiotów podlegających opodatkowaniu na mocy tych dwóch ustaw) Ministerstwo Finansów wskazało, że limit ten nie był podnoszony od kilkunastu lat, a skumulowany poziom inflacji wyniósł w tym czasie 42%.
Od 1 stycznia 2018 roku limit ten zostanie podniesiony do 10 000 zł. Oznacza to, że począwszy od nowego roku podatnicy będą mogli kwalifikować od razu do kosztów uzyskania przychodów więcej wydatków. Podnosi się, że może mieć to pozytywny wpływ na rozwój inwestycji, szczególnie w małych i średnich przedsiębiorstwach. W uzasadnieniu ustawy zmieniającej ustawę PIT oraz CIT (zmiana kwoty limitu odnosi się do podmiotów podlegających opodatkowaniu na mocy tych dwóch ustaw) Ministerstwo Finansów wskazało, że limit ten nie był podnoszony od kilkunastu lat, a skumulowany poziom inflacji wyniósł w tym czasie 42%.
Zaliczki PIT dopiero od 1000 zł
Ułatwieniem dla drobnych podatników jest zmiana, która zakłada brak konieczności wpłaty zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych aż do chwili przekroczenia kwoty 1000 zł.
Przykład:
Podatnik w styczniu wykazuje zobowiązanie z tytułu PIT w kwocie 400 zł. W teraźniejszym stanie prawnym musi uiścić kwotę zaliczki za ten miesiąc. Zgodnie jednak z wprowadzanymi zmianami kwota zaliczek liczona będzie narastająco i obowiązek wpłacenia zaliczki powstanie dopiero w odniesieniu za okres, w którym przekroczy ona 1000 zł. Idąc tym tropem jeżeli przykładowy podatnik za kolejne miesiące wykaże również zobowiązanie w kwocie 400 zł, to obowiązany do wpłacenia zaliczki będzie dopiero za marzec, gdyż w tym miesiącu kwota zobowiązania przekroczy 1000 zł licząc narastająco od początku roku.
Dzięki tej nowelizacji przedsiębiorca będzie mógł wykonywać mniejszą liczbę przelewów oraz dysponować dłużej kwotą zaliczki na podatek, którą musiałby uiścić w poprzednich miesiącach.
Przykład:
Podatnik w styczniu wykazuje zobowiązanie z tytułu PIT w kwocie 400 zł. W teraźniejszym stanie prawnym musi uiścić kwotę zaliczki za ten miesiąc. Zgodnie jednak z wprowadzanymi zmianami kwota zaliczek liczona będzie narastająco i obowiązek wpłacenia zaliczki powstanie dopiero w odniesieniu za okres, w którym przekroczy ona 1000 zł. Idąc tym tropem jeżeli przykładowy podatnik za kolejne miesiące wykaże również zobowiązanie w kwocie 400 zł, to obowiązany do wpłacenia zaliczki będzie dopiero za marzec, gdyż w tym miesiącu kwota zobowiązania przekroczy 1000 zł licząc narastająco od początku roku.
Dzięki tej nowelizacji przedsiębiorca będzie mógł wykonywać mniejszą liczbę przelewów oraz dysponować dłużej kwotą zaliczki na podatek, którą musiałby uiścić w poprzednich miesiącach.
Wprowadzenie limitu kwotowego dla 8,5% stawki w przypadku przychodów z wynajmu.
Kolejną zmianą jest wprowadzenie limitu kwotowego w wysokości 100 000 zł dla stosowania stawki 8,5% do przychodów z wynajmu, do których stosuje się przepisy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Obecnie możliwość zastosowania tej formy i stawki podatku jest warunkowana przez status wynajmującego – musi być to osoba fizyczna dokonująca najmu nie w ramach działalności gospodarczej (tzw. wynajem prywatny) i może stosować tę stawkę niezależnie od wysokości osiąganych przychodów. Od nowego roku stawka 8,5% będzie stosowana jedynie do kwoty 100 000 zł przychodu. Ponad tę kwotę stawka będzie wyższa i wynosić będzie 12,5%. W założeniu tego rozwiązania tkwi ograniczenie stosowania tej formy opodatkowania jedynie do wynajmujących, dla których przychody z wynajmu są dodatkowym, a nie głównym, bądź jedynym źródłem zarobkowania. Co ważne limit 100 000 zł rocznie będzie się odnosił do małżonków łącznie.
Wprowadzenie podatku od nieruchomości komercyjnych
Istotną nowością jest wprowadzenie tzw. minimalnego podatku dochodowego od nieruchomości komercyjnych, których wartość początkowa przekracza 10 000 000 zł. Pomimo, iż uregulowania są wprowadzane w ustawach o PIT i CIT, omawiany podatek jest w istocie nową daniną o charakterze majątkowym. Owszem, ustawy w jej wypadku powołują się na pojęcie przychodu, który stanowi podstawę opodatkowania, definiują jednak wysokość przychodu jako kwotę odpowiadającą wartości początkowej nieruchomości wynikającej z ewidencji środków trwałych pomniejszoną o 10 000 000 zł. W związku z tym opodatkowana będzie nadwyżka wartości nieruchomości ponad wartość 10 000 000 zł. Stawka tego podatku to 0,035% podstawy opodatkowania za każdy miesiąc. Warte podkreślenia jest to, że nie wszystkie nieruchomości będą objęte nowym podatkiem, a jedynie budynki handlowo - usługowe sklasyfikowane w Klasyfikacji Środków Trwałych jako: centrum handlowe, dom towarowy, samodzielny sklep i butik lub pozostały budynek handlowo-usługowy; oraz budynki biurowe sklasyfikowane jako takie zgodnie z KŚT. Również budynki wykorzystywane wyłącznie lub w głównym stopniu na własne potrzeby podatnika nie będą podlegały temu podatkowi. Co ważne – tak obliczony podatek będzie możliwy do odliczenia od zaliczki na podatek dochodowy wpłacany przez właściciela nieruchomości. Jeżeli więc podatnik wykazuje dochody co namniej w takiej wysokości, że kwota zaliczki na podatek dochodowy jest co najmniej równa wyliczonemu w powyższy sposób podatkowi od nieruchomości komercyjnych, to w takim wypadku podatek ten nie będzie zwiększał stopnia podatkowej uciążliwości. Wydaje się, że wprowadzając takie rozwiązanie Ustawodawca wprowadza niejako tylnymi drzwiami tzw. podatek katastralny (podatek ad valorem), o którego wprowadzeniu dyskutuje się co jakiś czas od ponad 20 lat, a którego wprowadzenie budzi duży opór w społeczeństwie. W obecnym kształcie nie będzie to jednak podatek na tyle powszechny by został zauważony przez osoby niebędące przedsiębiorcami. Warto jednak przyglądać się rozwojowi omawianych prepisów, czy aby kolejne nowelizacje nie przyniosą rozszerzenia ich oddziaływania.
Przepisy limitujące wysokość kosztów uzyskania przychodów związanych z umowami o usługi niematerialne dla podmiotów powiązanych
Omawiana zmiana zakłada ograniczenie możliwości ujmowania w kosztach podatkowych kosztów ponoszonych na niektóre usługi i opłaty. Po pierwsze, ograniczeniu podlegać będą koszty usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze. Po drugie, opłaty lub należności za korzystanie lub prawo do korzystania z autorskich lub pokrewnych praw majątkowych, licencji, praw własności przemysłowej, know how. Po trzecie, koszty przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika wierzytelności z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach umów pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze. Ograniczenie w ujęciu takich kosztów będzie miało zastosowanie do części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w danym roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych i odsetek.
Przepisy ograniczające możliwość ujęcia powyższych kosztów w kosztach podatkowych stosuje się do kwoty kosztów przekraczającej 3 000 000 zł w danym roku podatkowym – ustanowiono w ten sposób niejako kwotę wolną od powyższych uregulowań. Co ważne i wymagające podkreślenia to to, że omawiane przepisy będą mieć zastosowanie jedynie do podmiotów powiązanych. Nie będą więc ich stosować podmioty nabywające usługi niematerialne od podmiotów niepowiązanych. Takie podmioty będą mogły zaliczyć koszty wynikające z wyżej wymienionych usług, opłat w pełnej wysokości (oczywiście jeśli spełniają ogólną przesłankę kosztu uzyskania przychodu).
Jeśli ten artykuł okazał się dla Ciebie wartościowy i chciałbyś dowiedzieć się więcej na temat zmian w przepisach podatkowych 2018, to polub nasz FanPage i zadawaj pytania w komentarzach.
Autorem tekstu jest Karol Krzywicki, prawnik, doradca podatkowy w kancelarii MyAdvice, absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego. Ukończył również studia podyplomowe - Finanse i Rachunkowość na Uniwersytecie Ekonomicznym w Krakowie.
