Przedsiębiorcy najczęściej mają świadomość, że drobne wydatki generują od razu koszty podatkowe, natomiast większe inwestycje w środki trwałe firmy zmniejszają dochody stopniowo, w postaci odpisów amortyzacyjnych. Zapominają jednak o amortyzacji jednorazowej, która w praktyce sprowadza się do ujęcia w kosztach całej wartości środka trwałego już w momencie jego zakupu. W niniejszym artykule wyjaśnimy jak to działa oraz jak wykorzystać ten mechanizm w planowaniu podatkowym firmy.
Niskocenne składniki majątku
Podstawa prawna
Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.
Amortyzacja na zasadach ogólnych
Amortyzacja na zasadach ogólnych (tj. na warunkach określonych w art. 22h-22m ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dalej w skrócie u.p.d.o.f. oraz art. 16h-16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dalej u.p.d.o.p.) z reguły nie daje natychmiastowych korzyści w postaci znacznego zmniejszenia podstawy opodatkowania. Dla przykładu, przychody architekta kupującego do swojej pracowni nowy zestaw komputerowy o wartości 12 tys. zł podlegałyby z tego tytułu zmniejszeniu o 3.600 zł w skali roku, przy wyborze amortyzacji liniowej – 30% w ciągu roku, lub maksymalnie o 7.200 zł, jeśli podwyższono stawkę amortyzacyjną o współczynnik 2,0, mający zastosowanie dla urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu.
Co istotne, odpisów amortyzacyjnych na zasadach ogólnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym te środki wprowadzono do ewidencji. Łączny roczny odpis nie może zatem przekroczyć sumy odpisów miesięcznych, a więc podatnik może ująć w kosztach jedynie kwotę proporcjonalnie obliczoną za okres od wprowadzenia sprzętu do ewidencji do końca roku podatkowego.
Dlatego, jeśli architekt niespodziewanie otrzyma zlecenie w listopadzie, a wypłata honorarium nastąpi w grudniu, to nawet kupując sprzęt komputerowy jeszcze w listopadzie nie zdąży zredukować uzyskanego przychodu odpisami amortyzacyjnymi dokonywanymi metodą liniową, bądź przyspieszoną poprzez zastosowanie współczynnika podwyższającego. Gdyby zakup nastąpił w grudniu, to w koszty podatkowe danego roku nie można byłoby zaliczyć nawet jednego odpisu. Tym samym, przedsiębiorca zakończyłby rok ze sporym dochodem do opodatkowania.
W tej sytuacji niezwykle korzystnym rozwiązaniem okazuje się amortyzacja jednorazowa, pozwalająca zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu odpis amortyzacyjny równy wartości początkowej nabytego sprzętu i to jeszcze w tym samym miesiącu, w którym go zakupiono.
Amortyzacja jednorazowa
Tryb i warunki dokonywania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego regulują przepisy art. 22k ust. 7-13 u.p.d.o.f. (dla podatników CIT odpowiednio art. 16k ust. 7-13 u.p.d.o.p.) oraz dodane z dniem 12.08.2017 r. art. 22k ust. 14-21 u.p.d.o.f. (dla podatników CIT odpowiednio art. 16k ust. 14-21 u.p.d.o.p.). Z przepisów tych przede wszystkim należy wyprowadzić wniosek, że w przeciwieństwie do ogólnych metod amortyzacji, tutaj środek trwały można zamortyzować w całości już w miesiącu jego wprowadzenia do ewidencji. Na gruncie rozpatrywanego przez nas przypadku, architekt osiągający w grudniu przychód w związku ze zrealizowanym projektem ma możliwość zmniejszenia dochodu jeszcze za bieżący rok podatkowy - nabywając w tym samym miesiącu sprzęt komputerowy. Cała kwota netto zakupu staje się kosztem podatkowym grudnia.
Podstawa prawna
Podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.